Rüya...

Dün Rüyayla şarap içmeye gittik...Peynirsiz şarap olmaz tabii..Hırslarından arındıgı zaman sevıyorum onu.Sadece içtiğinde kanayan yerlerini göstermeye cesareti var ne yazıkki..
Düşmekten,yanlızlıktan,parasızlıktan,aşksızlıktan o kadar korkuyorki değil hissettiklerini anlatmaya,yaşamaya dahi tahammülü yok..
Bazen kendimi ona eksik oldugu yonlerı yuzune vuruken yakalıyorum.Neden bana bu kadar dert oldu onunda mükemmel olmadıgını gostermeyı neden vazife bildim kendime?Sık sık canını sırf bu yuzden yasadıklarını yuzune soyleyerek yakmak ıstemeye basladıgımı farkettım bendekı
bu hırs nedense?..

özledim ki...

Birlikte olabileceğim tek erkek oldugunu dusundugum ınsanın bır anda ellerımden kayıp gıtmesı normalmi?Sevgılım var'ı bu kadar kolay soyleyebilmesi?Bu kadar boktan bi sebepten ayrılmak?Efendim?O benım onu aldıgım kadar cıddıye almamısmı beni?
Yok yok tanımazsınız,
öyle biri değildir o...
Ciddiye alnmayacağı şeyi yapmaz..
Efendim? gözümdemi büyütüyorum sizce?
Bu duruma,O'nu goremeyısımden geldik oysa..
Yinede özledim.

Dinleyici Ararken..

Anlattığımda kimsenin içinden gelerek dinlediğine inanmazken birinin burayı okuyacağını düşünemiyorum..
herkes herkesi ilerde anlatacak birseyleri oldugunda,dinleyecek birine ihtiyacı oldugunda dinlesin diye buluyor bence.

Uyuz oldum..

Dolmusa binmişim tam,neymiş efendım o erken inecekmiş ben kaysaymışım!bana ne be adam!erken ineceksin diye beni neden rahatsız ediyorsun.kaldıki koşmuşum köşeyi kapmışım bana ne senden?o zaman inme sırasına gore binsin herkes alemin akıllısı senmisin!?
kaymadım tabii
binmedi
cok üzüldüm..

pandamla ayrıldık.