Rüya...

Dün Rüyayla şarap içmeye gittik...Peynirsiz şarap olmaz tabii..Hırslarından arındıgı zaman sevıyorum onu.Sadece içtiğinde kanayan yerlerini göstermeye cesareti var ne yazıkki..
Düşmekten,yanlızlıktan,parasızlıktan,aşksızlıktan o kadar korkuyorki değil hissettiklerini anlatmaya,yaşamaya dahi tahammülü yok..
Bazen kendimi ona eksik oldugu yonlerı yuzune vuruken yakalıyorum.Neden bana bu kadar dert oldu onunda mükemmel olmadıgını gostermeyı neden vazife bildim kendime?Sık sık canını sırf bu yuzden yasadıklarını yuzune soyleyerek yakmak ıstemeye basladıgımı farkettım bendekı
bu hırs nedense?..